Niks liet vermoeden dat het een verloren generatie zou worden toen de paashaas de ongeveer 40 000 eieren legde (vergeef me aub deze biologische vrijheid). De winter was lang maar mild geweest en aan de einder lag de lente klaar. Een lente die zoals steeds aanloop zou zijn naar het ‘buitenseizoen’. Een buitenseizoen waarin de lessen in de ondergaande zon plaatsvinden al dan niet vergezeld van een lekker aperitief en een hapje, of waarom niet allebei. En dit in voorbereiding naar de zomertoernooien, jumpings, feestjes enz…
Met de tranen in de ogen, het was immers nogal een opdracht geweest waarvoor menige kip niks dan ontzag kon hebben, bezorgde de haas ons niet minder dan 1000 doosjes eieren. Grootmoedig als we zijn zou dit een record worden… 250 meer dan andere jaren zegt u ? Ja, 250 meer dan andere jaren zouden we aan de man brengen. Ik herinner me de vergadering levendig waarop dit werd besloten. Een onverlaat opperde toen zelfs om eens WC-papier met LRV-logo te verkopen i.p.v. paaseieren omdat het “eens iets anders” zou geweest zijn… Little did we know…
1000 doosjes paaseieren werden klaargemaakt voor verkoop. En dit aan dezelfde prijs als vorig jaar. Geen inflatie bij LRV Waarschoot, toch niet aan de kant van de inkomsten…
En toen gebeurde het, eerder op het jaar, had één of andere gekke chinees een slecht gegaarde vleermuis tot “smoothie” verwerkt en we hadden het letterlijk vlaggen… Geen essentiële verplaatsing die “poaseirs” las ik in de krant. Het angstzweet brak me uit, iets wat wel meer gebeurt de laatste dagen. Wat met die eieren ? Een deel was reeds verkocht, maar het overgrote deel niet…
Zelf opeten was een optie en werd geprobeerd. Proefondervindelijk konden we vaststellen dat na het 3edoosje lichte onpasselijkheid intreedt en dat na 7 doosjes men zelfs niet meer bang is van het ellendige virus… Euthanasie werd gevraagd, maar helaas geweigerd, na het 11e doosje.
Laat duidelijk zijn beste ruiters dat de eieren wel onze laatste zorg zijn en dat we vooral met jullie gezondheid inzitten. Wij hopen van harte dat het jullie goed gaat en dat jullie tijdens het terugdenken aan leuke LRV-momenten zo nu en dan een niet onderdrukbare glimlach tevoorschijn getoverd krijgen die meer dan hartverwarmend is. Nu, vooral nu…
Met die eieren zien we wel… We houden de kwaliteit nauwlettend in de gaten door een dagelijks steekproef. Eén ding staat vast, als deze onheil eindelijk voorbij is, wanneer, hoe en waar dan ook. Dan geven we er een lap op. Een lap die zijn voorgaande niet zal gekend hebben. Ook dan zal opnieuw blijken dat LRV Waarschoot een blijver is. Allen onze schouders eronder dan …en sterker dan ervoor…
En die dag zing ik u persoonlijk… “de ballade van de verloren poaseirs”
GO ! LRV Waarschoot !
Equester
L.R.V. Sport & Recreatie
